- Właściwie nie, chodziliśmy razem do szkoły, ale on jest

zainteresowana.
Wszyscy skinęli głową na znak zgody.
na pamięć przemówienie - zabieram pannę Moffat na kolację.
- Paskuda, paskuda, paskuda! - zanuciła.
- Co za bzdury! - Pani Hastings-Whinborough wypros¬towała się na kanapie i zamieniła flakon z solami na kieliszek z alkoholem. - Nic takiego nie słyszałam. A jeśli nawet, który młodzieniec nie lubi poszaleć, zanim się ustatkuje? Nie usprawiedliwiaj jej, Briggs. Clemency za¬chowała się nikczemnie i niegodnie. Gdy ją odnajdę, a z pew¬nością nastąpi to już wkrótce, będzie tego bardzo żałować. A teraz przyślij tu Sally!
- Oczywiście, będę z powrotem jak najszybciej - obiecał i zniknął w tłumie koło namiotu z piwem.
Mark przemierzył kuchnię i cała uwaga bratanicy skupiła się na nim. Wyciągnęła
- Tak uwaŜam, cieszę się. A co byś powiedziała, gdybyśmy po
z jego rąk. Dziewczynka pamiętała Alli, bo kiedyś Mark zabrał ją do studia i mała
biznesmenów u odpowiednim dorobku, magnatów nafciarskich. Słyszała juŜ, Ŝe owi
Scott oparł się wygodnie o kuchenny blat. Trzymając
lecz w odniesieniu do Marka i Hartmana nie mogła się jednak od nich uwolnić.
R S
Jedyna rzecz, jaka dodawała jej sił, to wspomnienia chwil spędzonych z Markiem

piknikowy.
fundamentalne zadanie, do którego każdy z nich został po-
- Za co?
Hope takim przerażeniem, dlaczego tak strasznie się wzbraniała przed wzięciem go na ramiona. Przetarł piekące z niewyspania oczy. Co takiego widziała w małej, czego on nie mógł dostrzec?
- Tak, kochała mnie - przytaknęła Hope z odrazą w głosie. - I ja ją kochałam. Ale to przez nią cierpiałam, to ona skazała mnie na to ohydne, nędzne życie. Chciałam uciec. Zapomnieć. Stać się kimś innym. Niczego bardziej nie pragnęłam. - Spojrzała błagalnie na córkę. - I gdy nadarzyła się sposobność, uciekłam. - Westchnęła głęboko. - Spróbuj mnie zrozumieć. Spróbuj mi... wybaczyć, Glorio. Nie mam już sił.
- Pan, milordzie, nie wykazuje żadnej z tych cech, a swoją nietolerancją i cynizmem
- Wszystko będzie dobrze, Memphis nie jest tak daleko. - Wiem, tylko że... - matka wciągnęła powietrze. – Nie wiem, jak dam sobie
- Trudne? - W głosie Philipa zabrzmiała nuta sarkazmu. - Nie wiesz, bo i skąd, nie było cię przy tym, kiedy zaczęła mnie przeklinać. Rzucała obelgi, krzyczała, że mnie nienawidzi. A wszystko dlatego, że chciałem wybrać imię dla naszej córki. Jak ona na mnie wtedy patrzyła... to jej lodowate spojrzenie. Nigdy nie przypuszczałem, że ujrzę Hope właśnie taką.
- Glorio, powinnaś chyba...
stanął jak wryty.
Rose Delacroix miała wetknięte we włosy trzy strusie pióra ufarbowane na niebiesko.
- To był wypadek - odparła drżącym głosem. - W dużej mierze wypadek.
- Czuję, że zbliża się coś niedobrego - mruknął do siebie.
zarabiasz teraz. Masz na to moje słowo.
Gdy usłyszała, że Rose schodzi na dół, jęknęła z niechęcią, zwlokła się z łóżka i